SuperAngkor News | Cambodia News | Khmer News | World News | News | Health | Technoloy | Star | Travel

ដូចសិលាចារឹក ដោយផ្អែកលើបដិមាសាស្ត្រ យើងក៏អាចបញ្ជាក់អំពីសារសំខាន់នៃចម្លាក់តោថ្មបុរាណមួយ ដែលសព្វថ្ងៃតម្កល់ទុកនៅចំហៀងវត្តសសរមួយរយ ពោលគឺ ក្បែរចេតិយព្រះនាងក្រពុំឈូក នៅខេត្តក្រចេះ ។ វត្ថុសិល្បៈនេះ គឺជាតឹកតាងប្រវត្តិសាស្ត្រមួយបង្ហាញអំពីលក្ខណៈអរិយធម៌ខ្មែរបុរាណក្នុងតំបន់។

ថ្វីត្បិតតែយើងសង្កេតឃើញថា គ្មានសិលាចារឹក ដែលឆ្លាក់នៅផ្នែកខាងក្រោមនៃចម្លាក់នេះទេ ឬក៏វត្តមាននៃសមាស ធាតុតុបតែងផ្សេងៗឯទៀត ដូចជាសសរពេជ្រ ឬក្បាច់ផ្តែរ សម្រាប់កំណត់អាយុកាលនៃរូបចម្លាក់សិង្ហតោខាងលើនេះក្តី ក៏ប៉ុន្តែដោយផ្អែកលើការវិភាគនៃលក្ខណៈ ឬភិនភាគនៃចម្លាក់ខាងលើនេះ យើងអាចស្គាល់នូវអាយុកាលរបស់វាយ៉ាងប្រាកដដែរ។

សូមជម្រាបថា បើយើងសិក្សាប្រៀបធៀបចម្លាក់តោនៅវត្តសសរ១០០ ទៅនិងចម្លាក់តោមួយចំនួនឯទៀត នៅអង្គរបុរីនាសម័យហ្វូ-ណន (នគរភ្នំ) ឬក៏តោនៅក្រុមប្រាសាទតោ នៅសម្បូណ៍ព្រៃគុក (ឥសានបុរៈ) នាសម័យចេនឡា យើងបានសម្គាល់នូវភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងជិតដិតផ្នែកទម្រង់គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ បើនិយាយម្យ៉ាងទៀត ដោយប្រើប្រាស់បច្ចេកទេស គឺការសិក្សាប្រៀបធៀបខាងលើ យើងអាចឃើញពីចំណាស់នៃចម្លាក់របស់យើង ដែលបានស្ថាបនាឡើង ក្នុងរយៈពេលតែមួយ ឬក៏ក្រោយនេះបន្តិច ពោលគឺចុងស.វទី៦ ដើមស.វទី៧ ដែលជាសម័យកាល ដែលចម្លាក់សិង្ហតោនេះត្រូវបានកសាងឡើង។

ចំពោះយើង ចម្លាក់បុរាណខាងលើនេះ ពិតជាស្ថិតក្នុងរចនាប័ថ្មថលាបរិវ័ត បើយើងផ្អែកលើក្បាច់ផ្តែរមួយចំនួន ដែលនៅសេសសល់ក្នុងខេត្តនេះ។ មានន័យថា ចម្លាក់សឹង្ហតោរបស់យើងត្រូវបានកសាងឡើងមុនរចនាប័ថ្មតោនៅសម្បូណ៍ព្រៃគុក នាដើមសម័យចេនឡាបន្តិច។

ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអត្ថប្រយោជន៍នៃសត្វតោនេះ ត្រូវជ្រាបថា វត្តមានរបស់ចម្លាក់បុរាណនេះ បានផ្តល់នូវព័ត៌មានមួយ ទៀតស្តីពីជំនឿសាសនា នាសម័យនោះ ដោយហេតុថា វាជាហេតុផលបង្ហាញឲ្យឃើញជាប្រយោលថា មានវត្តមានរបស់ប្រាង្គប្រាសាទនៅទីនោះ។ កុំភ្លេចថា ជាទូទៅ បុព្វការីជនខ្មែរ លំអក្លោងទ្វារចូលកាន់ប្រាសាទដោយសត្វតោ ដែលជាសត្វអច្ឆរិយៈ ក្នុងបំណងបង្ការរាល់ឧបទ្រពចង្រៃ ដែលអាចយាយីបូជនីយដ្ឋាន។

ដូចនេះ ទោះបីចាប្រាសាទឥដ្ឋចុងសម័យនគរភ្នំ ដើមសម័យចេនឡាត្រូវបានបាត់បង់ទៅហើយក្តី ក៏ប៉ុន្តែវត្តមានរបស់ចម្លាក់នេះ អាចផ្តល់នូវព័ត៌មានស្តីពីទិដ្ឋភាពសង្គមមួយចំនួនទាក់ទិនទៅនឹងវិស័យជំនឿ និងសិល្បស្ថាបត្យកម្មបុរាណយ៉ាងជាក់ច្បាស់ ពោលគឺ វាផ្តល់នូវឫសកែវប្រវត្តិសាស្ត្រនៃខេត្តក្រចេះផងដែរ។

សូមរំឭកបន្ថែមទៀតថា ការនិយមសត្វតោ ត្រូវបានអនុវត្តន៍រហូតដល់បច្ចុប្បន្នភាព ដូចករណីនៅតាមក្លោងទ្វារវត្តអារាមខ្មែរជាភ័ស្តុតាងស្រាប់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ពាក្យសឹង្ហគឺជាពាក្យសំស្ក្រឹត ឯពាក្យតោវិញ គឺជាភាសាចិន៕