SuperAngkor News | Cambodia News | Khmer News | World News | News | Health | Technoloy | Star | Travel

ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ ក៏ដូចជានៅបណ្តាខេត្តនានានៃប្រទេសថៃ ឡាវ និង វៀតណាមខាងត្បូង គឺមានសិល្បៈស្ថាបត្យកម្មខ្មែរជាច្រើន ដែលត្រូវបានស្ថាបនាឡើងគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់ តាំងពីកកើតប្រទេសជាលើកដំបូងបង្អស់រហូតដល់បច្ចុប្បន្នភាព។ ក្នុងវិស័យស្ថាបត្យកម្មបុរាណមានប្រាង្គប្រាសាទ និងមូលនិធិសង្គមជាច្រើន តែនៅទីនេះយើងគ្រាន់តែសូមលើកប្រាសាទតែមួយមកអធិប្បាយ នៅខេត្តបុរីរម្យ គឺប្រាសាទគោកងាវប៉ុណ្ណោះ។

គោលបំណងសំខាន់របស់អត្ថបទនេះ គឺបង្ហាញនូវសារសំខាន់តែសំណង់ស្ថាបត្យកម្មនេះ ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីស្រុកភូមិ ដែលយើងបានពិនិត្យសិក្សាស្រាវជ្រាវតាំងពីឆ្នាំ ១៩៨៣មកម្ល៉េះ។ តាមពិតទៅ ប្រាសាទនេះ គេរកឃើញ និងអភិរក្សតាំងពីឆ្នាំ ១៩៣៤មកម្ល៉េះ ក៏ប៉ុន្តែវត្តមានពុំត្រូវបានគេដឹងឮប៉ុន្មាននៅឡើយទេ។

សូមបញ្ជាក់ថា ប្រាសាទគោកងាវ ឬប្រាសាទថ្ម ភូមិគោកប្រាសាទមានទីតាំងស្ថិតក្នុងភូមិគោកងាវ ឃុំផ្គាំ (ប្រាះគាំ) ស្រុកផ្គាំ ប្រមាណជា ៣គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមស្រុក។ គេបានរកឃើញនូវសិលាចារឹកនៅក្នុងបរិវេណនៃបុរាណស្ថាន ដែលបង្ហាញឲ្យដឹងថា សំណង់នេះ គឺជាអរោគ្យសាលា (មន្ទីរពេទ្យ) មួយ សាងសង់ឡើងក្នុងរាជ្យរបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧យ៉ាងប្រាកដ។ ប្រភពសិលាចារឹកនៃប្រាសាទគោកងាវ បានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា មានការថ្វាយអំណោយចំពោះអរោគ្យសាលានេះ ដោយមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ មានគោរមងារ កម្រតែងអញស្រីជ័យវម្មទេវៈ នៅមហាសករាជ ១១១៥ ដែលត្រូវ និងឆ្នាំ ១១៩៣នៃគ.ស.។

ដោយបែរមុខទៅរកទិសខាងកើត ហើយសាងសង់អំពីថ្មបាយក្រៀម ប្រាសាទគោកងាវមានរាងជា ៤ជ្រុងទ្រវែង ហើយដូចសំណង់ដទៃៗឯទៀតក្នុងសម័យនោះ គេឃើញមានគោបុរៈ ឬទ្វារចូលពីរបាក់បែក រាងជាកាក់បាទ មួយនៅខាងកើត និងមួយទៀតខាងលិច ដែលរលុះ ធ្វើអំពីថ្មបាយក្រៀម។ ប្រាសាទគោកងាវ ហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយកំពែងពីរជាន់ កំពែងខាងក្នុងមានទំហំ ២៥ម៉ែត្រ គុណ ២៥ម៉ែត្រ រីឯកំពែងខាងក្រៅ ៤០ម៉ែត្រ ព្រមទាំងស្រះមួយនៅពីមុខ ដែលមានទំហំ ១០០ម៉ែត្រ គុណ ៥០ម៉ែត្រ។ ស្រះនេះស្ថិតឆ្ងាយពីប្រាសាទប្រមាណ ៥០ម៉ែត្រ ហើយមានទំហំ ប្រមាណ ១០០ម៉ែត្រ គុណ ១៥០ម៉ែត្រ។

ថ្វីត្បិតតែស្ថិតឆ្ងាយពីទីរួមខេត្តបន្តិច បូជនីយដ្ឋាននេះនៅតែទទួលការរាប់អានពីសំណាក់អ្នកស្រុកភូមិជិតឆ្ងាយ ដែលតែងតែមកបន់ស្រន់មិនដាច់។ តែមុនឈានទៅកាន់តួប៉មកណ្តាល គេត្រូវតែសំពះអ្នកតានៅមុខក្លោងទ្វារចូលជាមុនសិន ព្រោះអ្នកស្រុកខ្មែរបុរីរម្យជឿថា បុគ្គលណាដែលមិនថ្វាយបង្គំ ប្រតិបត្តិ តាមទំនៀមទម្លាប់ប្រជាប្រិយទេ បុគ្គលនោះនឹងល្មើសច្បាប់យ៉ាងជាក់ច្បាស់ ហើយអាចនឹងទទួលនូវបាបកម្ម ទោះបីជាមកថ្វាយបង្គំព្រះពុទ្ធរូបនៅទីនោះក្តី។បើក្នុងពេលដែលគេមកថ្វាយបង្គំព្រះពុទ្ធបដិមា ដែលស្ថិតក្នុងប្រាង្គទោលខាងលើ បន្ទាប់ពីការសំពះអ្នកតារួចនោះ បុគ្គលនោះនឹងបានបុណ្យច្រើនមួយជាទ្វេរដង។

ដូចនេះ ទោះបីជាលទ្ធិព្រះពុទ្ធមហាយានត្រូវបានជំនួសដោយលទ្ធិហិនយានថេរវាទក្តី ក៏យើងឃើញអ្នកស្រុកស្រែចំការរមែងតែមកសំពះព្រះពុទ្ធអង្គ និងអ្នកតា ដែលតំណាងឲ្យដូនតាម្ចាស់ស្រុករក្សាប្រាសាទនៅទីនេះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ទោះបីជាពួកគេ ជាពុទ្ធសាសនិកក៏ដោយ ក៏នៅតែគោរពបូជាអ្នកតាចាស់ស្រុកដែលបានក្លាយទៅជាឆ្មាំនៃកន្លែងពិសិដ្ឋខាងលើនេះដែរ។

ចំពោះយើងៗយល់ថា ជំនឿរបស់ប្រជានុរាស្ត្រនៅទីនេះ មានលក្ខណៈសំយោគយ៉ាងប្រាកដ។ យ៉ាងណាមិញ គ្មានការបែងចែកឲ្យបានច្បាស់លាស់រវាងព្រះពុទ្ធអង្គ និងអ្នកតាម្ចាស់ស្រុក ដែលសុទ្ធសឹងតែតំណាងឲ្យអង្គភាពស័ក្តិសិទ្ធិ គួរឲ្យគោរពសក្ការៈបូជាជាទីបំផុត៕